روزی مأمون به حضرت رضا علیه السلام عرض کرد: «بزرگترین فضیلت علی بن ابیطالب که در قرآن آمده چیست؟» امام فرمود: «آیه مباهله. خداوند در سوره آل عمران، آیه ی 61 می فرماید: هر کس با تو در مقام احتجاج و گفتگو برآمد، بعد از آنکه تو بر رسالت خود یقین داری، بگو بیایید فرزندان را بخوانیم و شما هم فرزندانتان را بخوانید، ما زن هایمان و شما زن هایتان و ما افرادی را که چون نفس و جان مان هستند و شما هم نفس های خود را بخوانید. سپس مباهله کنیم و برای دروغگو لعنت خدا را بخواهیم .
وقتی این آیه نازل شد، رسول خدا صلی الله و آله و سلم، حسن و حسین را به عنوان فرزندان و فاطمه علیهاسلام را به عنوان زنان و نیز امیرالمؤمنین علی علیه السلام را به عنوان نفس خودش برای مباهله با نصاری به میعاد برد .پس به حکم خدا امیرالمؤمنین علیه السلام نفس رسول خداست و چون هیچ یک از مردم، برتر از رسول خدا نیستند، ضروری است که هیچ یک از مردم از امیرالمؤمنین برتر نباشند؛ جز خود رسول الله. فضیلت امیرالمؤمنین بر تمام خلایق بعد از رسول خدا این است.»
مأمون گفت: «مگر در این آیه، فرزندان به لفظ جمع نیامده؟ ولی رسول خدا فقط دو فرزندش را برد؛ و مگر زنان به لفظ جمع نیامده؟ ولی رسول خدا فقط فاطمه علیهاسلام را برد. پس چرا نگوییم در این آیه مقصود از نفس رسول خدا، خود رسول الله باشد؛ که اگر این را بگوییم، دیگر فضلی برای علی بن ابیطالب نخواهد بود؟»
امام رضا علیه السلام فرمود:« نه؛ آنچه گفتی صحیح نیست. زیرا دعوت کننده، یعنی دعوت کننده ی کسی دیگر، نه خودش. همان طور که فرمان دهنده یعنی فرمان دهنده به دیگری .
در آیه مذکور خداوند می فرماید:« بگو بیایید بخوانیم؛ معلوم می شود رسول خدا که خواننده است شخص دیگری را می خواند. لذا باید نفس رسول خدا غیر از رسول خدا باشد تا خواندن صدق کند. و چون رسول خدا در هنگام مباهله هیچ مردی را جز علی بن ابیطالب نبردند، معلوم می شود منظور خداوند از نفس رسول خدا، کسی جز امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب نیست. مأمون که با این جواب دندان شکن حضرت رضا علیه السلام روبرو شد، از جواب بازماند و گفت: «وقتی جواب آمد، سؤال از میان می رود.»
قال الرضا (ع)
يا ابنَ شبيب إن سرّك أن يكونَ لَك مِنَ الثواب مِثلَ ما لِمَن استشهِد مَعَ الحُسين بن علي (ع) فقُلمَتي ذكرتهُ يا ليتني كُنت معكم فَافوز فوزاَ عَظيماَ .
اي پسر شبيب ، اگر دوست داري ثوابي مانند ثواب كساني كه همراه حسين بن علي (ع) شهيد شدند داشته باشي ،هر زمان كه ياد امام حسين (ع) افتادي بگو «اي كاش من هم با آن ها بودم تا به رستگاري عظيم مي رسيدم . »
عيون اخبار الرضا (ع) ، ج 1 ، ص 300 .
مناجات هاي شهيد چمران
خوش دارم که در نيمه هاي شب در سکوت مرموز آسمان و زمين به مناجات برخيزم. با ستارگان نجوا کنم و قلب خود را به اسرار ناگفتني آسمان بگشايم. آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمايم، محو عالم بي نهايت شوم . از مرزهاي علم وجود در گذرم و در وادي ثنا غوطه ور شوم و جز خدا چيزي را احساس نکنم.
فرازي از صحيفه سجاديه
يَا فَارِجَ الْهَمّ، وَ كَاشِفَ الْغَمّ، يَا رَحْمَانَ الدّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِيمَهُمَا، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ افْرُجْ هَمّي، وَ اكْشِفْ غَمّي.
يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، اعْصِمْنِي وَ طَهّرْنِي، وَ اذْهَبْ بِبَلِيّتِي.
ترجمه :
اى زداينده اندوه، و اى زايل كننده غم، اى بخشنده در دنيا و آخرت، و مهربان در هر دو سراى، بر محمد و آل محمد رحمت فرست، و اندوه مرا بر طرف كن، و غمم را بزداى. اى يگانه، اى يكتا، اى بى نياز، اى كسى كه نزاده و زائيده نشده، و هيچ همتائى نداشته، مرا نگاه دار و پاك ساز، و گرفتاريم را بر طرف كن .
آخرین نظرات