در حالات مرحوم  آيت الله سيدابوالحسن اصفهاني نقل است در ايام تحصيل ، روزي از شدت فقر لحاف خود را براي فروش به لحاف دوز مي سپارند . مردي كه فوق العاده مستحق بود به ايشان مراجعه نموده و وضع زندگي خود را تشريح مي كند .

آيت الله اصفهاني مي فرمايند : « نزد لحاف دوز برو و پول لحاف را بگير كه تو از من مستحق تري … »

منبع : كتاب سال صادقين بسيج طلاب و روحانيون

در هر مكتبي افرادي به عنوان شاخص و نماينده تام وتمام نظام فكري آن مكتب معرفي و شناخته مي شوند. در انقلاب اسلامي ما نيز كه يك نظام مكتبي بسيار قوي و عميق مي باشد امام راحل (ره) به عنوان شاخص اين نظام مكتبي مي باشند .

نكته اي كه در اين بين توجه همگان را به خود معطوف نموده است معرفي استاد شهيد مرتضي مطهري (ره) از سوي حضرت امام (ره) به عنوان نماينده كامل و جامع تفكر و انديشه اسلامي خودشان مي باشد كه با تعابيري بلند و بي همتا به اين مهم پرداخته اند . از آن جمله در پيام سومين سالگرد شهادت استاد مطهري فرمودند : « من كس ديگري را سراغ ندارم كه بتوانم بگويم بي استثنا آثارش خوب است ، انسان ساز است . » و نيز حضرت امام خامنه اي (مدظله العالي ) مي فرمايند : « شاگرد شايسته امام امت بود و واقعا خلاصه اي بود از انديشه هاي اسلامي عميق امام »

منبع : كتاب سال صادقين  بسيج طلاب و روحانيون.

نام: رقیه

نام خانوادگی: رضایی لایی

تاریخ تولد:1344/01/22 محل تولد: قزوین

تاریخ شهادت:66/05/09

محل شهادت: مکه

شغل: معلم تربیتی

اهم مسئولیت های شغلی: عضو فعال حزب جمهوری اسلامی

نکات بارز و برجسته فردی: بسیارملاحظه کار و متواضع و خوش برخورد باوجود قبولی در کنکور پزشکی اما حوزه علمیه را انتخاب می کنند و دو سال مشغول به تحصیل شدند.

بعد از اعزام به سنندج جهت مقابله و ارشاد کومله دمکراتها اقدام کردند.

آثار فرهنگی، ادبی، هنری: استعداد بسیار بالایی در ادبیات بخصوص در نویسندگی

فعالیت بعد از انقلاب: خانواده ای مذهبی و از اعضای فعال حزب جمهوری اسلامی

نحوه و علت شهادت: شرکت در راهپیمایی برائت از مشرکین در مکه و مورد هجوم رژیم آل سعود قرارگرفته و به درجه رفیع شهادت رسیدند.

محل دفن: گلزار شهدای قزوین

رقیه در دبیرستان از شاگردان ممتاز و دوران تحصیل بسیار پر جنب و جوش و فعال بود، درسال آخر دبیرستان تحت تأثیر انقلاب و دچار تحول فکری شد. به این نتیجه رسیده بود که متعلق به این دنیا نیست و مسیر دیگری را باید انتخاب کند با آنکه می توانست یکی از بهترین رشته های دانشگاه را انتخاب کند ولی در آخرین سال تحصیلی به کسب معارف دینی گرایش پیدا کرد. با بی رغبتی سال تحصیلی را به پایان رساند و به حوزه علمیه قم رفت. گفته بود« من اگر به دانشگاه بروم می توانم جان انسانی را نجات دهم، اما می خواهم با معارف دینی روح انسان ها را صیقل بدهم»

پس از گذشت یک سال از تحصیل در حوزه، احساس کرد پرداختن صرف به مطالب تئوری راضی اش نمی کند؛ به همین دلیل با تعدادی از دوستانش به کردستان رفت. در آنجا به عنوان معلم پرورشی به تربیت دختران دبیرستانی پرداخت. این زمانی بود که ضد انقلاب در کردستان توانسته بود تعدادی از جوانان را جذب خود کند.

دو سال و چند ماه قبل از شهادت با همسرش آشنا شد. اقوام با شناختی که از رقیه داشتند، او را به همسرش معرفی کرده بودند.آن زمان رقیه در حزب جمهوری فعالیت داشت و یکی از کانون های حزب را اداره می کرد.

وقتی با هم آشنا شدند، همسر رقیه او را بسیار نزدیک به افکار و روحیه خودش یافت.

همسرش می گوید«آن زمان من در سیستان و بلوچستان فعالیت می کردم. مثل رقیه در حزب جمهوری بودم و وقتی به ایشان گفتم من در سیستان کار می کنم و باید به آنجا بروم، بدون هیچ قید و شرطی پذیرفت. گفت تبعیت از همسر بر من واجب است»

با شروع بیماری مادرش، کردستان را ترک کرد و به قزوین بازگشت.

همسرش می گوید«خانواده ایشان مذهبی و سنتی بودن. پدرشان نجار و مادرش خانه دار بود. یک خواهر بزرگ تر از خودش داشت. او تنها دختر توی خانه بود. رقیه در استعداد و نبوغ و ایمان زبانزد فامیل بود

مهریه رقیه یک سفر حج بود و چهارده سکه طلا، ازدواج با من بخاطر رضای خود بود نه برای مادیات یا هر چیز دیگر.در همسرداری اش طوری رفتار می کرد که همه اش رضایت خدا را مد نظر داشت. سر سوزنی از تکالیفش را چه نسبت به من و چه در رفتار با دیگران کم یا زیاد نمی کرد. خودش را فانی در خدا می دید. هر وقت می خواست کاری انجام بدهد، با خودش می اندیشید که آیا این کار رضایت خدا را در پیش دارد؟

بعد هم جوابش را به سرعت پیدا می کرد.»

نفوذ کلام بسیار بالایی داشت . حرف که میزد به دل همه می نشست. اگر اظهار نظری می کرد همه را تحت تأثیر قرار می داد. حرفی را نمی زد که قبلش آن را سبک و سنگین نکرده باشد. از حرفهای پراکنده پرهیز داشت. غیبت نمی کرد، تهمت نمی زد.

سال 66 با پدر و برادرش به نیابت از مادرش به سفر حج واجب رفت.او در راهپیمائی برائت از مشرکین در مکه مکرمه به شهادت رسید.

او درقسمتی از وصیت نامه اش نوشته :

«الهی تو را هزاران بار شکر می کنم که اثنی عشری قرار دادی تا ولایت اهل بیت و عشق به خاندان رسالت، ظلمت کده قلبم را منور سازد. باز هزاران بار تو را شکر می کنم که من را از آنانی قرار ندادی که با دوری گزیدن از صاحبان امر، که قرآن کریم از آنان به اولی الامر یاد می کند. راه ضلالت بپیماییم چرا که بدون توسل به ائمه و بدون عبور از شاهراه ولایت، چگونه می توان به جانان رسید؟

ایزدا! چگونه می توانم لب به ثنا و سپاست باز کنم در حالی که باران نعمت و رحمت را بر این بنده ضعیف و ذلیل و گناهکار فرستادی و نعمت عظمای زندگی در زیر چتر ولایت فقیه و صرف قسمت مهمی از عمر گرانبها را در ظل حکومت اسلامی به این بنده حقیر و مسکین ارزانی داشتی و من نتوانستم مسئولیت و حق عظیمی را که به واسطه این موقعیت بر دوشم آمده بود، به نحو شایسته ادا کنم.»

منبع : سايت اطلاع رساني شهداي زن

چنین روایت شده كه وقتى اصحاب پیغمبر ـ صلّى اللّه علیه و آله ـ با یكدیگر مذاكره مى نمودند كه كدام یك از حروف هجا در كلام زیادتر استعمال مى شود، بالاخره رأى همه بر آن قرار گرفت كه الف زیادتر در كلام مى باشد.
ناگاه حضرت امیر المؤمنین ـ علیه آلاف التحیة و الثناء ـ وارد گردید و بدون آن كه قبلاً فكر كند و ترتیب كلماتى دهد كه در آن الف نباشد. این خطبه مفصّل را بیان فرمود كه هیچ الف در آن نیست و آن خطبه این است :(1)

حَمدتُ من عَظُمتْ مِنَّتُه ، و سَبغتْ نِعمته ُ، و سَبقتْ رَحمتُه ، و تَمّتْ كَلِمته ُ، و نَفذتْ مَشیتُه ، و بَلَغَتْ حُجّتُه ، جو عَدلتْ قَضیتُه .
حمد مى نمایم كسى را كه منّت او بزرگست ، و نعمت او فراوانست ، و رحمت او پیشى گرفته است بر غضب او، و علامات قدرت او تمام است ، و مشیت او فرو گرفته تمام موجودات را، و حجّت و برهان او همه جا رسیده ، و حكم او به عدل پیوسته .

حَمِدْتُ حَمْدَ مُقرٍّ بِربوبیته ، مُتَخَضِّعٍ لِعبودیتِه ، متنصّل من خَطیئتِه ِ، معترف بتوحیده ، جمستعیذ من وعیده ج مؤمّل من ربّه مغفرةً تُنجیهِ یوم َیشْغَلُ عن فصیلتِه و بَنیه .
خدا را حمد و ستایش مى نمایم ; ستایش كسى كه اقرار و اعتراف كننده است به پروردگارى او، و ذلیل مى باشد براى بندگى او، و از گناهان خود معذرت مى خواهد، و به یگانگى او اعتراف مى نماید، و پناه گیرنده به اوست از وعده هاى عذاب آخرت ، و از پروردگارش امیدوار مى باشد آمرزش و مغفرتى كه او را نجات دهد در روزى كه شخص را از خویشان و پسرانش باز مى دارد.

منبع : سايت شهيد اويني

صفحات: 1· 2

شخصي به امام صادق (ع) عرض كرد : پدرم خيلي پير است و ناتوان و ما براي قضاي حاجت او را به پشت مي گيريم.

امام (ع) فرمودند : اگر مي تواني به تنهايي اين كار را بكني ، بكن و با دست خود لقمه در دهانش بگذار كه اين عمل فردا سپري است براي تو ( در برابر آتش )

 منبع : گزيده اصول كافي ، ص 177

مردي به حضور امير مومنان (ع) آمد و عرض كرد :

در تامين رزق و روزي در فشارم.

امام فرمود : « گويا با قلم گره دار مي نويسي ؟ »

پاسخ داد نه .

فرمود : « گويا با شانه شكسته موي سر و صورتت را شانه مي كني ؟»

جواب داد : نه

فرمود : « گويا جلوتر از كسي كه سن او از تو بيشتر است راه مي روي ؟ »

گفت : نه

فرمود :« گويا بعد از فجر ( آغاز وقت نماز صبح ) مي خوابي ؟ »

 گفت :نه

فرمود : « گويا دعا براي پدر و مادر را ترك مي كني ؟ »

او عرض كرد : آري اي امير مومنان .

فرمود : « پدر و مادر خود را همواره در ياد داشته باش ، چرا كه من از رسول خدا (ص) شنيدم كه فرمود : دعا نكردن براي پدر و مادر موجب قطع رزق و روزي است . »

 منبع : بهترين آرزوهاي زندگي ، احمد لقماني .

احترام و ارتباط فرزندان با پدر و مادر از مواردي است كه هرگز در زمان ومكان خاصي خلاصه نمي شود ، بلكه در آخرين لحظه حيات هر يك از ما نيز آثاري مثبت يا منفي به دنبال دارد.

امام باقر (ع) فرمود : « فردي در حيات پدر و مادر خويش نيكوكار وشايسته دانسته ميشود اما پس از مرگ والدين چون بدهي آن دو را پرداخت نكرده و طلب مغفرت براي آن ها ننموده است خداوند وي را عاق يعني دور از رحمت خويش ثبت مي كند و گاهي شخصي در حيات پدر و مادر خويش ناشايست و زشت كردار شناخته مي شود اما پس از رحلت بدهي آنان را پرداخت مي كند و براي هر يك طلب مغفرت مي نمايد ، پس خداوند او را نيكوكار ثبت مي نمايد .

  خرسند ساختن پدر و مادر قله اي قدسي براي دست يابي به عمري بيشتر است زيرا دعاي خير آنان را به همراه دارد و هر يك از ما را بركت افزون تر مي بخشد .»

امام صادق (ع) آثار آسماني چين صفت تابناك را اينگونه تشريح فرموده است :

اگر دوست داري خداوند عمر تو را افزايش دهد ، پس پدر و مادر خود را مسرور وشادمان كن .

منبع :  بهترين آرزوهاي زندگي ، احمد لقماني .

از جمله چيزهايي كه از حاشيه هاي عيدنوروز است و سنت نوروز را مخدوش و آلوده به خرافات ساخته ، سيزده بدر است. اينكه انسان روزي به طبيعت برود و از صفا و هواي پاك آن استفاده كند و آثار رحمت الهي را در آن ببيند كه چگونه خداوند در چند روز چنين قباي سبزي به طبيعت مرده پوشانده ، بسيار كار درستي است ؛ ولي اينكه روز 13 فروردين را نحس  بدانيم و براي بيرون كردن نحسي آن به باغ ودشت برويم و بيشتر از روز عاشورا به آن اهميت بدهيم و آن را تعطيل رسمي اعلام كنيم ، قابل پذيرش نيست . افزون بر آن ، مسئله 13 فروردين ريشه در بت پرستي دارد و از آثار دوران بت پرستي است كه به احترام خدايان خود كارهايي انجام مي دادند و آداب و رسوم خاصي براي خداي سيزدهم قائل بودند.

متاسفانه ده ها كار خلاف قانون وشرع در روز سيزده بدر انجام ميشود مانند رقص و اختلاط زنان ومردان نامحرم، شراب خواري ، قماربازي ، بي حجابي ، ورود غير قانوني به باغ ها وكشتزارها و تخريب فضاي سبز و محيط زيست و زير پا گذاشتن حق الناس.

 منبع :  عباس رحيمي ،آسيب شناسي سنت ها ،ص61