فاطمه (س) زني است كه تمام خواسته هاي انبياء در اوست .

امام خميني (ره)

فاطمه يعني فاطر به زبان اهل توحيد

يعني فطرت به زبان اهل دل

يعني انفطار به زبان اهل قرآن

« حيا » رشحه اي از شرم والاي اوست.

« عفاف » قطره اي از درياي مواج خصال شايسته اوست .

 « كمال » سر بر آستان او مي سايد.

« ادب »‌درس از مكتب او مي گيرد .

 « حجاب » از فاطمه آبرو دارد .

«‌عبادت » انيس شبانه روزي فاطمه (س) است .

 فاطمه « كوثر»‌است.

و فيض جوشان اين كوثر ، تا دامنه قيامت همواره جاري است و نيكي و خير ، خود را مديون اين درياي كرم وابر كرامت مي داند.

 درود بر تو، اي گنجينه عفاف ، اي آيينه شرف ، اي زهرا !

در سوگ زهراي اطهر ، آسمان دلمان ابري و هواي چشمانمان باراني است.

 عفت اگر معني يافت از رفتار فاطمه است .

 سلام بر جان خدايي فاطمه ، كه فراق پيامبر را بيش از 2 ماه تاب نياورد.

تـا عـلــی ماهَـش بـه ســوی قبـــر بُرد
مـاه، رخ از شــرم، پـشـت ابـــــر بُرد

آرزوهــا را عـلــی در خــــاک کـــرد
خـاک هــم گـویی گــریبـان چاک کرد

زد صــدا: ای خــاک، جـانـانــم بگیــر
تــن نـمـانــده هیـچ از او، جـانـــم بگیر

نــاگــهـان بـر یــاری دســــت خــــــدا
دسـتــی آمـد، همچو دست مصـطـفــی

گـوهــرش را از صــدف، دریا گرفت
احـمــــد از دامـاد خـود، زهــرا گرفت

گـفـتـش ای تـاج ســر خیــل رُسُــــــــل
وی بَــر تـــو خُــرد، یکسر جزء و کل

از مــن ایــن آزرده جـانـــت را بـگـیـر
بـازگــردانــدم، امـانــت را بـگیــــــــــر

بــار دیــگر، هـدیـه ی داور بـگـیــــــــر
کــوثـــرت از سـاقــــی کـوثــــــــر بگیر

مــی کِـشــد خجلــت عـلــی از محضـرت
یــاس دادی، می دهد نیلوفــرت

شاعر :‌علي انساني

تسبيح حضرت فاطمه (س) مشتمل بر سه جمله است و آن ها عبارتند از :

«الله اكبر» 34 مرتبه

«الحمدلله» 33 مرتبه.

«سبحان الله» 33 مرتبه .

اگرچه در جملات تسبيح حضرت (س) «تكبير » و «تحميد» نيز وجود دارد ، ولي از باب تغليب ، مجموع سه جمله به عنوان « تسبيح » ناميده شده است. دليل نايده شدن اين اذكار به « تسبيح فاطمه زهرا (س) » اين است كه فاطمه (س) از پيامبر اكرم (ص) درخواست كرد كنيزي به او بدهد كه در كارهاي خانه كمك كند. پيامبر (ص) در جوابش فرمود : چيزي بهتر از آن به و عطا مي كنم ، و آن اين است كه بعد از هر نماز 34 بار تكبير خدا ، 33 بار حمد خدا و 33 بار تسبيح خدا را مي گويي و آن را با ذكر لا اله الا الله  ختم مي كني. اين بهتر است از دنيا و هر چه در آن است و بهتر از آن چيزي (كنيزي ) كه مي خواستي .

پس فاطمه (س) بعد از هر  نماز به گفتن اين ذكرها مداومت مي كرد و اين ذكرها به آن حضرت منسوب شد.امام باقر (ع) مي فرمايند : تسبيح فاطمه (س) از اقسام ذكر بسيار است كه خدا به آن دستور داد و فرموده به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم.

ز اين حديث چنين استنباط مي شود كه تسبيح آن حضرت مصداقي از ذكر كير خدا است. شايد منظور اين باشد كه گفتن تسبيح حضرت (س) اگر همراه با توجه قلبي باشد ، مصداق ذكر كثير است.

در حديثي از امام صادق (ع) چنين روايت شده است : كسي كه با تسبيح فاطمه (س) بخوابد ، از مصاديق اين آيه شريفه كه مي فرمايد : مردان وزناني كه خدا را فراموش ياد مي كنند. مي باشد.   

ماهنامه اطلاع رساني ، پ‍ژوهشي ، آموزشي مبلغان ، ش 104 .

غريب و بي كس وتنها كنار خانه بنشستم

مدينه گريه كن با من كه زهرا رفته از دستم

مدينه دست من وا شد، اگرچه خانه ام بستند

توامشب گريه كن با من بر آن دستي كه بشكستند

محل مناجات موسي بن عمران (ع) كوه طور بود و در حالي كه فاطمه (س) در منزل خود و در محراب عبادت با پرودگار خود مناجات مي كرد . ديگر اينكه كتاب موسي (ع) تورات بود كه جزيي از اجزاء مصحف صديقه طاهره (س) است و خود اين مصحف فضيلت و برتري آن حضرت را بر تمامي انبياي الهي اعم از اولوالعزم و غيراولوالعزم اثبات مي كند. چرا كه تمام علم انبياء‌و امت هايشان و كتاب آسماني آنها در مصحف حضرت موجود است . درباره حضرت عيسي (ع) هم رسيده كه در گهواره سخن گفت و اين در حالي بود كه حضرت زهرا (س) در رحم مادر و بدو تولد لب به سخن گشود . حضرت خديجه (ع) مشغول نماز عشاء بود در ركعت سوم شك بر او عارض شد كه آيا ركعت سوم است يا چهارم . در اين هنگام حضرت زهرا (س) كه در شكم مادر بود خطاب به مادرش فرمود :‌قومي يا اماه فانك في الثالثه ؛ اي مادر بلند شو ، زيرا در ركعت سوم هستي .

مسند فاطمه الزهرا (س) ، ص 150.

رسول گرامي اسلام (ص) در فضيلت دخترشان مي فرمايند :‌همانا دخترم فاطمه (س) پاكدامن است و عفيف ، پس خداوند ذريه او را بر اتش جهنم حرام كرده است.

و چه زيبا مي فرمايد پدر در حق دخترش كه : همانا فاطمه شعبه و بابي از من است و مادامي كه اين باب را كسي باز كند ( يعني محبت او را داشته باشد و اطاعت از او كند ) همانا باب ورود به اصل نبوت را باز كرده است و هر كه اين باب را ببندد، باب نبودت ر ابه روي خود بسته است.

1- معاني الاخبار ، ص 105 .

2- امالي  طوسي ، ص 24 .