سلیمان بن صرد خزاعی…

سليمان از بزرگان شیعه عراق و از اصحاب اميرمؤمنان، امام حسن و امام حسين علیهم السلام است.
سليمان در برخی جنگ‌هاي دوران اميرمومنان علی(ع) سابقه درخشاني از خود به جاي گذاشت ولی به دلیل کوتاهی، در جنگ جمل بر علیه، طلحه و زبیر شرکت نکرد.
بلاذري مي‌نويسد:
[پس از جنگ جمل] علي(ع) صورت خود را از سلیمان برگرداند و او را سرزنش كرد و فرمود:
تو دچار ترديد شدي و گوش خواباندي و نيرنگ به كار بستي در حالي كه تو از معتمدترين افراد نزد من بودي.
سليمان از امام معذرت خواست و عرض كرد:
دوستي مرا نگهدار و در آينده، خيرخواهي من خالص‌تر خواهد بود.
سليمان نه تنها خوب ظاهر نشد بلکه نسبت به صلح امام حسن(ع) با معاويه ديدگاه انتقاد داشت و از جمله كساني بود كه امام را بعد از صلح با معاويه مذّل المومنين خطاب كرده است.
سلیمان به عنوان رهبر بزرگ شیعیان، امام حسین(ع) را به کربلا دعوت کرد. اما در کربلا به دلیل کوتاهی و نداشتن روحیه انقلابی امام را تنها گذاشت.
مسيب بن نجبه از بزرگان توابين درباره کوتاهی در قیام امام حسین(ع) می گوید:
ما حسین(ع) را تنها گذاشتیم در حالي كه پيش از آن، نامه او به ما رسيده بود و سفير او بر ما وارد شده و همه گونه از ما ياري طلبيده بود.
ولي ما جان‌هاي خود را از او دريغ كرديم تا آنكه در كنار ما به شهادت رسيد.
به درستي كه ما نه با دست خود او را ياري داديم و نه با زبان خود از او دفاع كرديم و نه با اموال خود او را حمايت كرديم و نه عشاير و قبايل خود را براي ياري او بسيج كرديم، اينك چه عذري در درگاه خداوند داريم.
عدم پذيرش جنگ با قاتلان امام حسين(ع) نیز از کوتاهی های سلیمان است.
عدم حمايت صريح يا ضمني امام سجاد(ع) از قيام توابین از مهم‌ترين كاستي‌هاي اين نهضت شيعي است.

مهدی پیشوایی، مقتل جامع سیدالشهداء.