مهدی جان …
افسوس از این که چند سالی دیر پا به این دنیا نهادم و وقتی قدم های من زمین را لمس کرد ؛ که تو از نظر ها غایب شدی و حضور منِ بی صاحب چه فایده ای دارد جز آن که باید درد فراق بچشم و ندبه خوان باشم …
دلمان گرفته است که اگر کمی زودتر , فقط چند سال زودتر آمده بودیم شاید تو را می دیدیم و الان … دل بسته به آن روز که تو می آیی و دنیا نور امامت ظاهری را حس خواهد کرد..
همه دلخوشی منتظر این هست که یه روز صدای نوای انالمهدی را خواهد شنید و این فراق تبدیل به وصال خواهد شد ..
مهدی جان …
بیا …
اکنون که همه ظلم در برابر همه حق قد علم کرده و با تمام قوا شروع به تغییر چهره ناب اسلام کرده …
بیا…
بیا و دین واقعی جد بزرگوارت پیامبر اعظم (ص) را که این روزها شرمنده ایشان هستیم را به عالمیان نشان ده ..
بیا …

اگر چه درد فراقت عجیب سنگین است / مرور یاد شما موجبات تسکین است
به تلخ کامــی چایــــی صبح هر جمعه / میــــان ندبه فقط انتظار شیرین است