مَن ضَرَبَ بِسَيفَين

علي (ع) كسي است كه با 2 شمشير مي جنگيد .

توضيح : يكي از برترين فضايل حضرت علي (ع) ضيلت جنگاوري و كوشش خستگي ناپذير ايشان در راه اجراي عدالت و دفاع از دين حق بود . قرآن كريم در بيان فضيلت مجاهدان مي فرمايد :

« و فَضَّلَ الله المُجاهدينَ عَلََي القاعِدينَ اجراً عظيماً »

« و خداوند مجاهدان را برنشستگان از جنگ به اجر و ثوابي بزرگ برتري داده است. »

علامه مجلسي (ره) در توضيح مراد از نبرد حضرت علي (ع) با دو شمشير چند احتمال را بيان مي كند :

1- مراد از سيفين يكي شمشير تنزيل است كه منظور جنگ در زمان حيات پيامبر (ص) در برابر كفار است و ديگري شمشير تاويل است كه منظور جنگ پس از پيامبر (ص) با مسلمانان منافق مي باشد .

2 – مراد از نبرد با 2 شمشير جنگيدن همزمان با 2 شمشير است .

3- مراد از نبرد با 2 شمشير ، اين است كه معمولا در جنگ ها به خاطر شدت ضربات حضرت علي (ع) شمشير خم و يا كج شده و از كارايي مي افتاد ، لذاحضرت آن شمشير را رها كرده و با شمشير ديگري نبرد را ادامه مي دادند.

4- مراد از نبرد با 2 شمشير ،اين است كه ذوالفقار حضرتش از هر 2 طرف تيز شده بود .گويي حضرت با 2 شمشير مي جنگيدند كه در رفت با ضربه اي و در برگشت با ضربه اي ديگر ، دشمنان را به زمين مي افكندند.

وَ طَعَنَ بِرَمحَين

« علي (ع) با 2 نيزه ضربه مي زد . »   

توضيح : حضرت علي (ع) مردي استثنائي در علم ، عبادت  ، خدمت و جنگ بود . آن چنان كه هزار باب علم بر او گشوده شده بود ، در 24 ساعت 1000 ركعت نماز مي خواند و در جنگ نيز با شمشير و 2 نيزه مي جنگيد . او چون امت واحده بود ، همچنان كه قرآن در وصف ابراهيم مي فرمايد : « كان ابراهيمٌ امه واحده » ( ابراهيم به تنهايي يك امت واحده بود .)

حضرت در وصف خود مي فرمايند :

( منم مرگ كشنده ، فرو رونده در كام مرگ و خاطرات در شب هاي خواب آلودگي ديگران ، جنگجويي با دو شمشير سنگين و دو نيزه طولاني . )  

 منبع :‌ اخلاق علوي گل روي علي ، مهدي نيلي پور