در شهر مهران پايم آسيب ديده بود . عصا زير دستم بود و با مانتو شلوار خدمت امام رسيدم تا از وضعيت جنگ در آن مناطق گزارش بدهم. امام به من گفتند: شما چادر نداريد؟ به احمد مي گويم برايتان يك چادر بخرد. گفتم: نه چادر دارم. اما چون در منطقه، بالاي كوه مي رفتم و اسلحه روي دوشم بود و فشنگ به كمر مي بستم و قمقمه به پهلويم آويزان بود و گاهي هم پايه تيربار را روي دوشم مي گرفتم و از كوه بالا مي بردم برايم سخت بود كه چادر هم سرم كنم. امام فرمودند : چادر براي زن بهتر است. از همان جا آمدم ودوباره چادر به سر كردم و ديگر چادر را ترك نكردم.

راوي:خانم مرضيه دباغ

منبع:نور الهدي