شعیب بن عبدالرحمن خزاعی می گوید:
بعد از عاشورا، مردان قبیله بنی اسد، هنگامی که خواستند پیکر مطهر امام حسین(ع) را دفن کنند، بر دوش آن حضرت، اثر زخمی کهنه یافتند که کاملا از جراحت های جنگی متفاوت بود و هیچ شباهتی به زخمهای روز عاشورا نداشت.
وقتی از امام سجاد(ع) در این مورد سؤال کردند آن حضرت در پاسخ فرمود:
این زخم بر اثر حمل کیسه های غذا و به دوش کشیدن هیزم به خانه های بی سرپرست و یتیمان است.

ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۶۶