شبهه
سروش:
ما شیعیان به هر بهانه ای گریه می کنیم. از شهادت امامان غصه، غمناکی و گریه درست می کنیم، عزاداری را جاودانه کنیم و برای آن پاداش می تراشیم، این کار هیچ مبنایی ندارد.

پاسخ:
1- در اقامه عزاداری، پیام نهضت عاشورا تکرار می شود تا بشریت در خواب غفلت باقی نماند و از این طریق جهان اصلاح خواهد شد و به فرمایش امام خمینی:
این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگاه داشته است.
2-  ادوارد گیبون مورخ انگلیسی:
در قرون و سرزمين های مختلف، شرح صحنه های حزن آور شهادت حسین(ع)، موجب بیداری قلب مخاطبان خواهد شد.
3-  در روایات زیادی از اهل بیت علیهم السلام، گریه بر امام حسین(ع) فضیلت های زیادی دارد.

4-  گریه کردن مقید به زمان خاصی نیست. بلکه بر گریه کردن هر انسانی تاکید شده است. چنان که امام صادق(ع) فرمودند:
هرکس شعری در سوگ حسین(ع) بخواند و خود بگرید و ده تن را بگریاند، بهشت جایگاه آنان است.
5- عزاداری و گریه بر امام حسین(ع) بعد شهادت امام از سوی خود اهل بیت و مردم شروع شد. آنان ضمن تشویق شیعیان، خود نیز مجلس عزا برقرار می کردند. چنانکه امام صادق(ع) فرمود:
امام سجاد(ع)، چهل سال در مصیبت پدرش گریه کرد.
امام رضا(ع) فرمود:
وقتی ماه محرم می رسید، دیگر کسی پدرم(امام کاظم ) را شاد نمی دید. وی پیوسته تا روز عاشورا غمگین بود. روز عاشورا روز مصیبت و غم و اندوه او بود.
6- به غیر از شیعیان، اهل سنت و دیگران نیز بر رثای حسین بن علی(ع) اقامه عزا کرده اند.
7- انکار گریه کردن بر امام حسین(ع) از اقدامات ابن تیمیه و وهابیت بوده و هست.

منابع:

 ابن قولویه، کامل الزیارات، ص۲۰۸، ص۵۳۸ـ۵۳۹،
 شیخ صدوق، ثواب الأعمال، ص۱۱۱،
 سیدبن طاووس، الملهوف، ص۲۳۳،
ابن تیمیه، منهاج السنه، ج۲، ص۳۲۳ـ۳۲۶،