امام سجاد (ع) در کوفه
با ورود کاروان به کوفه، و با دیدن سرها بر نیزه و اسارت آل الله، به ناگاه زنان اهل کوفه شروع به گریه و زاری کردند،در حالی که گرببان چاک می دادند.امام سجاد(ع) فرمود:” این گروه بر ما می گریند،پس چه کسی غیر اینها ما را کشته است؟”
امام پس از آن پیش زمینه های مناسب به نطقی آتشین پرداخت:"ای مردم!شما را به خداوند قسم می دهم،آیا شما می دانید که نامه به پدرم نوشته اید و به او نیرنگ زده اید و شما عهد وپیمان بستید و بیعت کردید؟سپس او را کشتید و خوار کردید.پس وای بر شما…”
پس از این سخنان،فریاد اشک و آه مردم بلند شد.امام(ع) گفتاری دیگر با لحنی مهربان بیان داشت:” خداوند کسی را که نصیحت مرا بپذیرد و سفارش مرا درباره ی خدا،رسول و اهل بیت قبول کند،حفظ کند که البته ما و رسول خدا را برترین الگو بر خود گرفته اند.”

پس از آن مردم گفتند: ای پسر پیامبر!ما همگی گوش می دهیم، اطاعت می کنیم و پیمان شما را به گردن می نهیم،در جنگیم با کسی که با شما در جنگ باشد و در صلحیم با کسی که با شما در صلح باشد تا که انتقام شما را از ظالمان بگیریم.
امام در پاسخ فرمود :” دور است، ای مکاره های فریبکار!بین شما و شهوات نفسانی شما فاصله افتاده،آیا اراده کرده اید به سوی من آیید آن گونه که پیش از این به پدرانم روی آورده اید؟هرگز”