آشنای کوچک و بزرگ کوفه بود و چهره ی سرشناس قبیله ی بنی صائد.ابوثمامه عمرو بن عبدالله صائدي به خود مي باليد که بهترین سال های جوانی اش را همرزم امام علی(ع) و همراه امام مجتبی(ع) بوده است.
مسلم که به کوفه آمد،ابوثمامه مسئول تدارك سلاح شد.بعد از شهادت مسلم،در حالي كه تحت تعقيب سربازان عبيدالله بن زياد بود،در"عذيب الهجانات"به سيدالشهدا(ع)پیوست.

روز عاشورا هنگامی که خورشیدبه میانه ی آسمان رسیده بود،ابوثمامه خود را به امام رساند و گفت

“اینک وقت نماز ظهر است.دوست دارم آنگاه پروردگارم را زیارت کنم که آخرین نماز را به امامت شما برپا کرده باشم.”

امام حسین (ع) فرمودند:"نماز را یادمان آوردی،خدا تو را از نماز گزاران قرار دهد! از دشمنان بخواهید اندکی درنگ کنند تا نماز را به جا آوریم.”
هنگامی که ابوثمامه پس از نبردی سخت،ازرمق افتاد و زانوانش خم شد،به رکوع ایستاد و سرانجام به هیئت سجده بر خاک افتاد.نام حسین(ع) را بر زبان داشت كه0 آخرین نفس هایش به شمشیر پسر عمویش شکسته شد.